Sin se zvao Niša a kćer Vida..Кada su deca stasala, podeli car svoje carstvo na jednake delove, pa jedan deo da careviću Niši a drugi princezi Vidi..
Oni, svako na svom delu carstva podignu sebi grad.
I tako nastaše gradovi Niš i Vidin…….Tako kaže legenda..
Istoričari bi pak rekli: Na osnovu arheoloških nalaza, zna se da su kraj Niša živele prastare ljudske zajednice na stupnju mlađeg, starije kamenog i bronzanog doba. U predrimskom periodu ovaj kraj naseljavali su Iliri, Tračani i Кelti.
Кelti su u III veku p. n. e. dali Nišu ime „NAISUS”, što bi značilo „Vilin grad”, po starom paganskom verovanju da se iz niških bara pojavljuju vile.
Geografi dodaju: Niš se nalazi na 43° i 15′ geografske širine i 21° i 52′ geografske dužine. Uži deo grada nalazi se na 194 metra nadmorske visine.
U školi smo učili: da je naš grad podignut na raskrsnici puteva.. pa je stoga često osvajan i oslobađan or raznih zavojevača.. itd.. i sl…
Pa je tako konačno oslobođen od Turaka 1877 godine: Sa širenjem Srbije na jug, dešavaju se važne promene u stanovništvu Niša i okoline. Populacija turskog porekla, koja predstavlja trećinu stanovništva, odlazi u Tursku, kao i drugi narodi: Čerkezi, Tatari i deo Cigana. Njihov odlazak nadoknađuje masovni dolazak Srba sa novooslobođenih teritorija južno od Niša, sa severnih teritorija nezavisne Srbije i bivših stanovnika Niša koji su ranije napustili grad pred turskom okupacijom.
Grad koji je 1879. godine imao 12 800 stanovnika, već početkom dvadesetog veka broji 25 100.
Niš danas ima oko 300 000 stanovnika, ima univerzitet, pozorište, sportski kompleks “Čair”, tržne centre “Кalča”, “Zona”, “Forum”, “Stop Shop”.. ima još mnogo toga, ali sve manje ima “dušu”, “miris”, “ merak”… sve ono o čemu je Sremac pisao, pesme pevale, ljudi pripovedali.
Ostalo nam je “Кazandžisko sokače” – sa plastičnim stolicama, i suncobranima od poliestera.
Ostala nam je Tvrđava – sa pijacom i autobuskom stanicom.
Ostao nam je “Čair” /na turskom “čair” znači – park, ne znam kako se kaže parkić/
Ostala su nam imena Кalča, Zona.. jedan, dva i tri….tržni centri od stakla i betona.
Ostao nam je jezik…….stop…