Nije staroniški svaki iskvaren govor nekog seljaka na pijaci, gedže u autobusu, političara na TV-u, beogradskih glumaca u filmu.
Staroniški nije seljački!
Govore južne i istočne Srbije početkom dvadesetog veka prvi su proučavali O. Broh i A. Belić u svojoj monografiji „Dijalekti istočne i južne Srbije”. Tu se vidi da je Niš interesantan po tome što se nalazi na granici između tri dijalekta i to: timočko–lužnički, svrljiško –zaplanjski i prizrensko–južnomoravski. Tako da ove crte i odvajaju govore sela istočno od Niša i govora grada Niša od sela koja se nalaze zapadno, severno i južno od grada.
Lingvisti inače ovo narečje nazivaju torlačkim dijalektom.
Staroniški jezik nije samo kratki akcenat i brz govor.
Staroniški ima svoju melodiju, sklop reči u rečenici.
Mi glumci, voleli smo da se zezamo sa lektorima koji su uglavnom dolazili sa strane, da nam prevedu u jednoj rečenici na književni govor, nišku rečenicu:
“Dala majka na dva deteta po dve jabuke” (ne trudite se da probate sami..nemoguće je)
Da je kojim slučajem Vuk Кaradžić rođen u Nišu, niški bi bio književni govor.
Ali nije, nije čak ni obilazio ove krajeve u vreme kad je sakupljao građu za svoje rečnike, pesmarice, narodne umotvorine.