Čuveni objekat na nišavskom keju sagrađen je 1890. godine, samo desetak godina posle oslobođenja grada od Turaka, prema projektu arhitekte Ivana Kozlića. Prvobitno se u njemu nalazila kafana „Bulevar“ koja je bila domaćin putujućim pozorištima, pevačkim društvima i vojnim orkestrima kojoj su zabavljali goste.
1903. godine objekat je otkupila Komanda grada i pretvorila ga u Oficirski dom koji je funkcionisao sve do početka rata 1941. godine. U narednom periodu ovaj objekat je služio za najrazličitije kulturne potrebe građana. U zgradi se ponovo otvorila kafana, a u njoj su se okupljali i glumci sa Filmskih susreta.
Na početku Prvog svetskog rata, kada je Niš bio ratna prestonica Srbije, ovde je održano ratno zasedanje Skupštine Srbije. U ovoj zgradi, 7. decembra 1914. godine doneta je i poznata „Niška deklaracija“, kojom je prvi put, na zvaničnom mestu, istaknuto kao osnovni ratni cilj Srbije, ujedinjenje svih južnoslovenskih naroda.
Spomenik Šabanu Bajramoviću čuva amfiteatar na niškom keju ispred Oficirskog doma
Godinu dana kasnije, 6. maja, održan je i Jugoslovenski kongres, kome su prisustvovali predstavnici svih južnoslovenskih naroda. Tada je usvojena i „Niška rezolucija“, kojom je naglašena borba svih južnoslovenskih naroda za oslobođenje i ujedinjenje.
Oba događaja zabeležena su na spomen pločama koje su postavljene na zgradi Oficirskog doma.
Početkom sedamdesetih tu je bio smešten Dom mladih.
Svakog leta, više od 25 godina, ovde je bio održavan festivalski centar Filmskih susreta, sve do gašenja Omladinske ustanove „Josip Kolumbo” kojem je bilo ustupljena na korišćenje.
Posle 1999. godine objekat je bio napušten, i osim što je povremeno radio kao ugostiteljski objekat, uglavnom je služio kao javni toalet mladima koji su se okupljali na amfiteatru na keju.